روزی در پیش است که آنرا ،
روز «تغابن» (روز دریغ ، غبن آگاهی )، گویند که :
- آه ! چه کردیم ؟!
آن [آه ]، هیچ سودی ندارد!
اما، تغابن ، این ساعت سود دارد:
- [که آه چه می کنیم ؟!]
(شمس تبریزی)